Rozdział 11 cz. 2 - Tak Świątecznie xD

*Oczęęętami pięknymi Kamilka*

 Jestem strasznie ciekawy jak będzie wyglądała Ewa. Jej blond włosy będą  wyglądały pięknie ze wszystkim. Patryk siedział też jak na szpilkach i  tylko zerkał na schody. A ten Daniel... nie lepszy. Włamał się na laptopa dziewczyn i chciał podejrzeć je, a tam była karteczka "Jesteśmy bystrzejsze kochani." I wtedy kopary nam opadły. Skąd one to wiedziały? może kiedyś to przeszły?, a może to robiły? Nie ważne. W każdym razie, czekamy.
-Schodzimy! -krzyknęły we trzy. Od razu ustawiliśmy się przy schodach. Pierw pojawiła się Kornelia. Włosy miała zaczesane na bok, a do tego krótką sukienkę bez ramiączek. Obserwując Daniela, mogę powiedzieć, że biedaczek poczuł silną potrzebę na wyładowanie swoich emocji. I nie mówię tutaj o biciu. Myślałem, że zabierze ją od razu do pokoju, bez klubu... hahaha xD
Następna była Kasia. fiu, fiu, fiu... jeżeli myślałem, że Daniel przechodzi zawał... to Milewicz musi przeżywać pożar... Stanął z otwartymi oczami i... nie powiem co mu jeszcze stanęło...  Katarzyna miała rozpuszczone włosy, a do tego strasznie opiętą sukienkę, koloru czerwonego z dekoltem i wyciętymi plecami... A do tego tak samo jak Korni miała szpilki... Boziu... jeżeli każda wygląda lepiej od poprzedniej to moja Ewcia będzie aniołem, a jednocześnie, diabłem, i będzie po mnie.... I nie myliłem się za bardzo. Dziewczyna miała białą sukienkę, z falbankami, które podskakiwały gdy schodziła ze schodów, a ramiączek wcale nie było... opinały się tylko na jej pełnych piersiach i... O BOŻE!!  Ja nie dam rady bawić się przez nawet chwilę, przy niej.  Poczułem ból i już wiedziałem, że jestem na straconej pozycji.  Przyciągnąłem ją do siebie i pocałowałem. Następnie oderwała się ode mnie i razem z dziewczynami ruszyły przodem. Matko...
 Całą drogę patrzyłem na nią, a raz przez to wpadłem na latarnie. Co ja poradzę, że tak mnie do tej dziewczyny ciągnie? Założe się, że zrobiły to specjalnie. Będą nas kusić cały wieczór. Podejrzewam, iż nie obejdzie się bez mega seksownego tańca.
- Stary, obudź się. Jesteśmy - szturchnął mnie Daniel.
- Sorry - mruknąłem. Zafascynowany moją prawie dziewczyną wszedłem do budynku. Wszędzie tłoczno, śmierdzi alkoholem, muzyka włączona na full.
- Kamil lepiej się obudź, bo dziewczyna ci zwieje - zażartował Patryk.
- Lepiej pilnuj swojej - odparłem z uśmiechem.
- A propo... Gdzie one są? - zapytał brunet.
- Nie mam pojęcia - zdezorientowany zacząłem się rozglądać. Rzeczywiście... Zniknęły.
- Patrzcie! - Patryk próbował przekrzyczeć muzykę. - Jest Kasia!
Dziewczyna siedziała przy barze patrząc na nas i pijąc drinka. Po chwili pojawił się obok niej Patryk. Nawet nie zauważyłem kiedy poszedł.
- Twoja panna jest tam - pokazał Daniel. Ewa tańczyła na parkiecie. Nie powiem, że nie mam ochoty do niej dołączyć
- A gdzie Kornela? - zapytałem przyjaciela. On wzruszył ramionami posyłając mi spojrzenie typu "znajdzie się" i poszedł do barku. Ja natomiast ruszyłem w stronę blondynki. Objąłem w pasie moją kruszynkę. Wystraszona dziewczyna momentalnie się uśmiechnęła. Jednak kiedy zobaczyła moją osobę od razu promienny uśmiech pojawił się na jej twarzy. 
 - Jestem aż taki straszny? - zaśmiałem się.      
- Nie, ale jeśli chcesz jeszcze pożyć, a nie zginąć śmiercią tragiczną to nie rób tak więcej - również się zaśmiała.
- Nie zrobisz tego...
- Zakład? Idę o 200 dolców, że jestem do tego zdolna.
- Nie zaryzykuje, ale i tak wiem, że tego nie zrobisz. Wiesz czemu? Bo za bardzo mnie lubisz
Blondynka tylko się śmiała. Lubię słuchać tego dźwięcznego głosu
- Masz za duże ego - stwierdziła  w końcu.    
- Nie sądzę... - pokręciłem głową. 
Ewa odsunęła się ode mnie. Pokazała tylko, że zaraz wraca i zniknęła z horyzontu. W tym czasie poszedłem do chłopaków. 
- Gdzie wasze dziewczyny?
- Z twoją w toalecie - odparł Patryk.  
Przytaknąłem tylko i postanowiłem czekać na swoją księżniczkę. Po około 10 minutach zauważyłem coś niepokojącego... 

*Oczkami Kornelki*
- Puszczaj mnie! - krzyknęłam. Zaczęłam się szarpać, ale napastnik był zbyt silny. Nie wierzę, że tych troje idiotów czekało na swoje ofiary w damskim kiblu.
- Spokojnie mała, spodoba ci się - wyszeptał do mojego ucha
- Zostawcie nas - warknęła Ewa. Czy ona nie wie, że z nimi się nie dyskutuje. A może lepiej? Grajmy na zwłokę...
- Bądźcie grzeczne, a będziemy delikatni - odezwał się kolejny typ. Byliśmy na tyłach klubu. Przecież tu nikt nas nie znajdzie! 
- Skoro tak... To przedstawcie się! - wypaliła Kasia.
- A po co wam to?
- Nie lubicie jak dziewczyna krzyczy wasze imię? - zapytałam niepewnie.
- Słodka jesteś - pogłaskał moje włosy - Jestem Mikołaj, to Miłosz i Radek
Poczułam obrzydzenie. Ten gość przycisnął mnie do ściany. Jego łapy jeździły po moim ciele. Łzy napłynęły mi do oczu. Znów próbowałam uciec, ale nie dałam rady. Ten smród przyprawił mnie o mdłości. Nie widziałam co się dzieje z moimi przyjaciółkami. Miłosz przypadł Ewie, a Radek Kasi. Ale czy to istotne? Jestem przerażona. Krzyknęłam i od razu tego pożałowałam. Mikołaj wymierzył mi siarczysty policzek. Kopnęłam go, nie mogłam się poddać. Zawył z bólu, ale nie przestał.
- Pożałujesz tego - warknął i wsadził swój jęzor do moich ust. I teraz straciłam nadzieje. Poddałam się, tak bardzo nie chciałam tego. Bałam się kolejnych wydarzeń. Nie powstrzymywałam łez. Dodatkowo poczułam silny ból w okolicach brzucha. Próbował zedrzeć moją sukienkę...
Nagle poczułam, że upadam. Zamknęłam oczy, nie chciałam tego widzieć. Ale nic się nie wydarzyło. Usłyszałam tylko przekleństwa napastnika i znajomy głos.
- Kornelia?! Spokojnie, to ja - ujrzałam Daniela. Chciałam się zerwać i go przytulić, ale byłam zbyt obolała. Na szczęście chłopak zrozumiał co chce zrobić. Mocno, a zarazem delikatnie mnie przytulił. - Boże, Kornelka już dobrze. Jesteś bezpieczna. Jestem z tobą - szeptał. 
- Co z dziewczynami? 
 - Nic im nie zrobili. - powiedział, okrywając mnie swoją kurtką. - Policja zaraz tu będzie i wrócimy do domu. -Jeszcze mocniej wtuliłam się w chłopaka. Daniel podniósł mnie i przeniósł pod jakieś drzewo do dziewczyn. Chwilę porozmawiali, po czym Patryk i Dany gdzieś poszli. Kamil został z nami i trzymał roztrzęsioną Ewę w ramionach. Nagle podszedł do nas facet w mundurze. To chyba był policjant. Kamil mu wszystko wyjaśnił a on potem zaczął nas wypytywać. Jak to się stało itd
- To na razie wszystko. Muszą się jednak państwo do nas jeszcze zgłosić. Jak najszybciej... Do widzenia. Po tych słowach, odpłynęłam...

*Oczami Wkurwionego Patryka*

Gdy Kamil powiedział Nam, że zobaczył, jak ktoś zabiera gdzieś dziewczyny, myślałem że żartuje. Jednak to była prawda. Dodatkowo, kiedy już tam byliśmy, i kiedy Ci pedofile dobierali się do dziewczyn... chciałem po prostu ich zabić. Łzy. Łzy Kasi, Ewy, Kornelki... Ona jest najmłodsza, i dla Nas jest jak siostrzyczka. Nie chcę myśleć, co by było gdyby Kamil ich nie zauważył. Od razu podbiegliśmy do tych faciów i obiliśmy mordy. Zaprowadziłem Kasię pod drzewo, a za mną szedł Kamil i Daniel. Odeszliśmy dosłownie na 5 minut, żeby złożyć zeznania, a już usłyszeliśmy krzyk. Bowiem Nasze maleństwo od tego wszystkiego zemdlało. Zawieźliśmy ją do szpitala. Tam podaliśmy, że są już pełnoletnie (ciii... Wiecie, żeby do rodziców nie dzwonili). Okazało się, że to tylko ze strachu i prawie natychmiast ją wypuścili. Zajechaliśmy radiowozem do domu. Żeby nasze Panie, nie musiały chodzić zanieśliśmy je do pokoi.

- Zostań ze mną - wyszeptała
- Zaraz przyjdę - z czułością pogłaskałem ją po głowie, ale ona nie chciała puścić mojej koszulki, więc nie miałem wyboru. Położyłem się na łóżku, a moje słonko tuliło mnie, jak miśka.
- Dziękuję, że jesteś.. - usłyszałem ciche słowa
- Nie masz, za co. Kocham Cię Maleńka. - Chyba po raz pierwszy wypowiedziałem do niej, te słowa. I chyba pierwszy raz,nie patrząc na rodzinę, byłem tych słów cholernie pewny.
- Ja ciebie też kocham Patryk... - odchyliła głowę do tyłu i mnie pocałowała. - Muszę się przebrać w piżamę.
- Pomóc Ci? - Nie, nie mam na myśli nic zboczonego. Po prostu wiem, że nie może się zbytnio ruszać.
- Mhm.. - wymruczała. Z wielkim jękiem podniosła się do pozycji siedzącej. Odpiąłem lekko zamek od sukienki, i ją zdjąłem. Nie powiem, ale w samej koronkowej bieliźnie, pięknie się prezentowała. Dobrze, że szybko się otrząsnąłem i założyłem jej szorty oraz długą bluzkę. Sam na biegu, przebrałem się w dresy i poszliśmy spać.

 Rano obudziłem się, przez pocałunek. Otworzyłem oczy, a nade mną stała moja druga połówka z tacą, na której było śniadanko.
- Dzień Dobry. Dobrze się spało? - spytała z uśmiechem.
- Z Tobą? Zawsze. A Tobie?
- Rewelacyjnie. Miękki jesteś.
- Jak się czujesz? - Mimo że, wiedziałem iż może popsuć to jej humor, i tak musiałem się tego dowiedzieć.
- Fizycznie dobrze, psychicznie... bywało lepiej.  - Zabrałem od niej tackę, postawiłem na szafce i pociągnąłem ją na kolana.
- A wiesz może, jak czuje się Kornelia? Ona chyba najbardziej to przeżyła. - Spuściła głowę, ale cicho zaczęła mówić. - Jest młodsza.  Ten mężczyzna...
- Nie ma prawa, nawet nazywać się mężczyzną... jak już to palantem - warknąłem
- Dobrze... już spokojnie... - Popatrzyła w moje oczy - Już jest dobrze... A więc... Ten Idiota...
- Lepiej... - zaśmiała się, jej śmiech jest C U D O W N Y
- Ten Idiota walnął ją kilka razy w brzuch i "otrzymała" plaskacza. Więc fizycznie jest źle. Nawet bardzo. Nieźle się też wystraszyła go. On był bardzo brutalny, przez co na razie może to się odbić, na kontaktach jej i waszych chłopcy... Chociaż wczoraj wieczorem przytulała się i do Ciebie, i do Kamila... Także nie wiem.  Ale Będzie dobrze... musi być. - I w tym momencie nie wiem, czy przekonywała mnie, czy Siebie. Nawet nie wiecie, jaki jestem szczęśliwy, że mnie nie odepchnęła. Bo zawsze jest taka możliwość, że kobieta będzie miała odrazę do facetów.
- No dobrze, a czym sobie zasłużyłem na to śniadanko? - Jej uśmiech automatycznie się powiększył
- Za samo bycie kochanie. - I w tym momencie, mogę przysiąść, nawet przed obrazem w Częstochowie, że gdyby nie wczorajsza akcja, to byłaby biedna. Nie dość, że siedzi, nie powiem na czym, to całuje mnie i rusza swoimi biodrami. Boże miej mnie w opiece, bo to zuuuaaa kobieta!

*Oczkami Ewy*

Sama nie wiem jak to nazwać, ale chyba jest mi lepiej. Wczorajszego wieczoru nie zapomnę do końca życia, ale pocieszam się faktem, że do niczego nie doszło. W porę przybyli chłopcy. Moim wybawcom był Kamil. Mój książę z bajki. Zaśmiałam się w duchu na tą myśl. Kamil siedzący na białym rumaku... Marzenia, ale dobre i to. Ważne, że ten bohater uratował mi życie. 

- Cześć, jak się spało? - zapytałam, gdy zobaczyłam, że nie śpi

- Dobrze, a tobie? - to słodkie, że się tak troszczy.

- Też dobrze - uśmiechnęłam się. - Chyba muszę ci podziękować.

- Za co? - zdziwił się.  

- Za wczoraj... - chłopak zacisnął wargi, tworząc cienką linię. Dłonie zmieniły się w piąstki.

Lekko się przestraszyłam. Jednak widząc moją reakcje rozluźnił się trochę.

- Nie masz za co. Zawsze jestem gotowy pomóc. Szczególnie jeśli coś się dzieje tobie.

Jestem pewna, że moje policzki przybrały czerwony kolor.

-Wiesz co u dziewczyn?   

- Nie, jeszcze u nich nie byłem.
Chciałam mu się jakoś odwdzięczyć, ale usłyszeliśmy krzyk. Krzyk Korneli. Pobiegliśmy do jej pokoju, a ta siedziała w kącie pokoju, ze zwiniętymi nogami, a w drugim kącie był Daniel. Widziałam, że bał się o Kornelię. A ona mu nie pomagała. Zaczęła się jeszcze bardziej trząść, gdy zobaczyła pozostałych chłopaków. Razem z Kasią, poleciłyśmy całej trójce, żeby wyszli. A my powoli podeszłyśmy do dziewczyny. -Kornelka, nie bój się - mówiła spokojnie brunetka
- Chcemy Ci pomóc - wyszeptałam. Młodsza dziewczyna wstała, przytuliła się do mnie i zaczęła mówić. Cicho, ale mówiła.
- Ja go tak kocham. Strasznie go kocham. Ale się boję. Przez Tego pedofila, boję się mojego słoneczka... - i wybuchła jeszcze większym szlochem. Z pomocą przyjaciółki, podniosłyśmy ją . Położyłyśmy się we trzy na łóżku, a Lia w Nas wtulona, znów szeptała - Chcę go mocno przytulić. Powiedzieć, że go kocham. Że jest najważniejszy. Proszę zawołajcie go, ale zostańcie ze mną. - Wyrwałam się i pobiegłam po chłopca. 

  

-------------------------------------------------------------------------------------------
No i o to druga część rozdziału. 
Smutny c'nie?
Tak nas jakoś naszło (Nas, czytajcie jako Misię)
Pozdrawiamy 
Pierniczek, Kicia i Misia :*